BEV-analyse (Bio electronica van Vincent) met behulp van door Hanna Instruments gekalibreerde elektroden en de formules van professor Joseph Orszagh, onderzoeker aan de Universiteit van Mons-Hainaut in België) uitgevoerd door Sylvie Henry Réant, ENSCP Chemical Engineer, Master 2 Biology, in Sint-Genesius-Rode (België ) op 19.05.2020 *Louis Claude Vincent: Ingenieur in hydrologie en afgestudeerd aan de Ecole Supérieure des Travaux Publics in Frankrijk

De BEV-analyse (Bioelectronics van Vincent) bevestigt dat de Biodynamizer een reële impact zal hebben op water door het meer reducerend en biocompatibel te maken. Op basis van de parameters die tijdens de BEV-analyse zijn gemeten, kan worden gesteld dat de Biodynamizer:

• het oxidatiepotentieel van water aanzienlijk vermindert (waargenomen in de Bioelectronics analyse van Vincent door de substantiële daling van de rh2-factor in gedynamiseerd water. Meting die uitgaat van de evolutie van de pH-waarde, die niet varieert, en van de waarde van het redoxpotentiaal (oxido-reductiepotentieel) dat sterk afneemt) => Gedynamiseerd water vermindert oxidatie omdat het geïoniseerd is (de elektrische lading is voornamelijk veranderd door het effect van magnetisme). Het heeft daarom meer beschikbare elektronen (die elektronegatief zijn), zie de identieke conclusies over dit onderwerp in de spectrometrische bioscope-analyse (daling van de spectrale fase in gedynamiseerd water), die kunnen worden overgebracht naar het medium dat bestaat uit anorganische mineralen (in het water) en organische mineralen (die hen omringen). We kunnen dus ervan uitgaan dat gedynamiseerd water kan bijdragen tot het verminderen van de oxidatie van water en dus van het lichaam,
• verhoogt het overschot aan beschikbare elektronen in het water en helpt daarom bij het bestrijden van vrije radicalen (aangezien gedynamiseerd water de oxidatie vermindert, heeft het meer “vrije” elektronen rond het watermolecuul die daarom mogelijks worden “afgegeven”, waardoor de vrije radicalen* weer in evenwicht komen en dus geneutraliseerd worden. *onstabiele atomen door de aanwezigheid van een ongepaard/enkel elektron op de buitenste laag van het atoom van het molecuul. Ze oxideren het lichaam en veroorzaken celdegeneratie = celveroudering,
• zou een betere metabolisatie van voedingsstoffen mogelijk moeten maken en cellulaire ontgifting moeten bevorderen. Studies inzake de invloed van magnetisme op water en de reducerende eigenschappen ervan, laten ons veronderstellen dat wanneer water geniet van meer beschikbare elektronen met elektronegatieve lading die de voedingsstoffen omringen (organische en anorganische mineralen), het een potentieel verschil zou moeten genereren tussen de extracellulaire (positieve) en intracellulaire (negatieve) omgeving die zou moeten bijdragen (met het verschil in ionenconcentratiegradiënten) om het openen/sluiten van de transmembraan-ionenkanalen (die spanningsafhankelijk zijn) te aktiveren en zo het binnendringen van voedingsstoffen in de cellen en de evacuatie van metabolisch afval buiten de cellen te bevorderen (de professoren van Heidelberg, Neher en Sakmann, Nobelprijs voor geneeskunde 1991, toonden in de jaren tachtig met hun patchclamp-methode aan dat metabolisme werkt via transmembraan-ionenkanalen met verschillende potentiëlen),
• transformeert de ionische vorm van anorganische mineralen (d.w.z. elektrisch geladen atomen die in oplossing zijn in de vloeistof) in colloïdale vorm (d.w.z. elektrisch neutrale vaste stoffen waarvan de structuur verandert: ze precipiteren, agglomereren, worden groter, van 10 tot 1.000 nm, en worden gesuspendeerd in de vloeistof) die hun afvoer eerder via de ontlasting (darm) dan via de urine (nieren) moet vergemakkelijken en overbelasting ervan moet voorkomen. Mineralen in colloïdale vorm gaan inderdaad veel minder makkelijk door de darmbarrière (van 10 tot 50 nm lage maar niet nul waarschijnlijkheid van tunneling),
• bewaart veel beter de energie in gedynamiseerd water (door de dissipatie van energie te verminderen, zie ook over dit onderwerp de Elektrofotonica-analyse die hiervan getuigt!)

Verdieping van de resultaten verkregen tijdens de analyse :

• rH2-factor van onbehandeld kraantjeswater in Sint-Genesius-Rode (België) = 36,3 -> 29,7 voor gedynamiseerd kraantjeswater, dwz een exponentiële daling van de wateroxidatie van 6,6 eenheden (+/- 4 voor de Biodynamizer en +/- 2,5 voor de Biofilter) of 10-6.6 of bijna 4.000.000 keer minder oxiderend! De rH2 (die de activiteit van het elektron in water* kwantificeert en het oxiderende of antioxiderende aspect van water karakteriseert, wordt berekend op basis van een specifieke elektrode), wordt berekend op basis van pH-metingen = 7,6 (tik) -> 7,5 (gedynamiseerd ), de temperatuur (13,5 ° C: kraan in de kelder -> 16,5 ° C: gedynamiseerd water in de keuken), en de redoxpotentiaal = 385,2 mV (kraan) -> 209,5 mV (gedynamiseerd) = potentiaalverschil gemeten door een voltmeter (het is algemeen aanvaard dat hoe hoger de ORP, hoe meer “oxiderend” de oplossing is; hoe lager het is, hoe meer reducerend of “antioxiderend” de oplossing is), waarbij de geleidbaarheid onveranderd blijft op 750 µs/cm; Analyses worden de hele dag herhaald met metingen om de 3 minuten en met instrumentkalibratie, zonder elektromagnetische vervuiling; ideale balans volgens BEV = pH 7 & rH2 ≤ 28 * André Fougerousse (Honorair hoogleraar scheikunde aan de universiteit van Straatsburg en voormalig directeur van de faculteit van Chemie Straatsburg (1999-2004)), in een artikel in het Bulletin de l’Union des Physiciens in 1996 “De rH2 is een ondubbelzinnige thermodynamische grootheid die het mogelijk maakt om alleen de uitwisseling van elektronen in een aqueuse fase te identificeren, in tegenstelling tot de klassieke potentiaal E, die wordt beïnvloed door protonenuitwisseling“
• Vincent’s energiekwantificering (Vincent’s W = dissipatief vermogen van water in termen van energie, afhankelijk van geleidbaarheid, pH en rH2) gaat van 400 µW/cm3 voor onbehandeld kraantjeswater tot 180 µW/cm3 voor gedynamiseerd kraantjeswater. Dit betekent dat gedynamiseerd water energie beter vasthoudt, wat gunstig is voor het functioneren van de cel (zie hierover het belang van membraanspanning).

Het belang van reductiewater om vrije radicalen te bestrijden die het lichaam oxideren:

• Zuurstof (ademhaling), ontsteking (hitte of pijn door infectie of iets dergelijks), of oxidatieve stress (veroorzaakt door alcohol, tabak, “industrieel” voedsel, enz.) kan leiden tot de productie van vrije radicalen. Dit zijn onstabiele moleculen die een elektron missen en die opnieuw in evenwicht komen door ze te stelen van onze andere (stabiele) cellen. Door deze elektronische stabiliteit te zoeken en door 1 elektron in onze cellen terug te winnen, oxideert deze vrije radicaal onze cellen! Wanneer een cel wordt geoxideerd, veroorzaakt dit vroegtijdige veroudering van ons hele lichaam en kan het bepaalde ziekten veroorzaken of de huid vroegtijdig verouderen.
• Alleen moleculen met elektronen die gemakkelijk kunnen worden gemobiliseerd (antioxidantmoleculen) zijn in staat om vrije radicalen te neutraliseren (door een van hun vrije elektronen naar hen over te dragen, waardoor ze weer in evenwicht worden gebracht). Antioxidanten zorgen ervoor dat onze cellen niet degenereren en gezond blijven. Groenten en fruit bevatten een grote hoeveelheid antioxidanten als ze biologisch en vers geplukt zijn. Het verminderen van gedynamiseerd water kan hetzelfde effect hebben. De meting van de rH2-factor maakt het mogelijk om de afnemende kwaliteit van het water te kwantificeren.